Sańkja

„Sańkja” opowiada historię młodego chłopaka, Saszy, członka partii narodowo-bolszewickiej. Jest opowieścią o jego dojrzewaniu – zarówno duchowym, jak i politycznym. To też historia o zmierzaniu Saszy do Wielkiego Wydarzenia, które – jak marzy bohater – zmieni na zawsze i jego, i Rosję.

Rosyjscy krytycy najczęściej porównują „Sańkję” do „Matki” Maksyma Gorkiego. Podobnie jak klasyczna powieść nadwornego pisarza Stalina, i ta opowiada dzieje człowieka, który pragnie wysadzić świat, który zna. I podobnie jak u Gorkiego, i tu najważniejszą postacią jest (pozornie obecna jedynie w tle) matka. Niektórzy porównują Prilepina do Fiodora Dostojewskiego. Rzeczywiście, głęboko zarysowana psychologia postaci i gęsta, mroczna atmosfera przypomina twórczość autora „Zbrodni i kary”. Inni wskazują na Izaaka Babla. Ci też mają rację. Prilepin pisze krótkimi zdaniami, zgodnie z Bablowską formułą, mówiącą, że „nic nie działa na czytelnika lepiej niż dobrze postawiona kropka”. Jak widać, wielu miał Prilepin mistrzów.

Bezdyskusyjne jest jednak to, że proza Zachara Prilepina najbardziej podobna jest do prozy Zachara Prilepina. I to powinno za rekomendację wystarczyć, bo Zachar Prilepin to świetny pisarz.