Wiek XIX posiada z pewnością kilka dominant – zjawisk, kategorii, figur wyobraźni, które określały mieszkańcom świata pięknego stulecia czas i przestrzeń, granice między indywidualnością, a uczestnictwem w życiu wspólnoty, kształtowały poczucie zakorzenienia w historii, relacje między tym, co obce, i tym, co swoje i mnogość jeszcze innych kwestii.
Wiele przemawia za tym, by za jedną z najważniejszych uznać wynalazek – i śledzić go jako fakt, wyobrażenie, metaforę, ucieleśnienie postępu; to obiecujący trop przy próbach określania tego, czym jest dziewiętnasto-wieczność rozumiana nie jako epoka zamknięta w pewnych chronologicznych ramach, ale jako wzór kultury.
Dodaj pierwszą recenzję “Praktyka – utopia – metafora. Wynalazek w XIX wieku”