Opowieść dwunastopiętrowa. Grozy poetyckie

Marcin Królikowski ma temat, a żywiołem jego talentu jest niepohamowana energia języka. Tak, temat i energia, to są atrybuty jego poetyckiego debiutu. Tematem jest Historia, którą autor ożywia poprzez osobiste zabarwienie, a więc dramatyczne losy swoich krewnych i sąsiadów. Tym sposobem Historia traci swoją „abstrakcyjność” stając się pochwytną i namacalną, a uwikłani w nią przodkowie z jednej strony są siłą dla autora, z drugiej pozwalają mu odkrywać prawdę o sobie samym. A energia? Prawdziwa poezja nie tyle buduje na myśli co na języku oraz wiązkach obrazów. Język poetycki Marcina Królikowskiego jest orszakiem takich obrazów napierających na nas silnie i przekonująco, nasyconych sensualnym konkretem, wyposażonych w potęgę rozpaczy i czułe wejrzenie.