Choć tytuł tomiku to Odwrotność raju, co sugerowałoby, że tematyka wierszy będzie mało optymistyczna, mimo wszystko znajdziemy tu wiele pozytywnych i ciepłych myśli.
W kolejnych utworach Maksymilian Bron ukazuje nam to, czego na co dzień nie zauważamy, lub czynimy to zbyt rzadko ? patrzymy, nie widząc, słuchamy, nie słysząc, smakujemy, nie czując smaku. Krytykujemy, oceniamy, szukamy winnych? Gonimy za tym, czego nie mamy, szukamy ideałów, bajek, gdy obok ludzie żyją w piekle na ziemi, w odwrotności raju. Tylko łzy wszystkie smak mają jednakowy, a ich wyjątkowość polega na ich końcu…
Ostatni utwór jest swoistym podziękowaniem, podmiot liryczny (którego możemy utożsamiać z autorem) dziękuje za wszystko, co w życiu ma, za bliskich mu ludzi, za drobiazgi, za możliwość tworzenia. Jakże proste słowo podziękowania może wyrazić wiele? Jaka nieskończona mnogość uczuć się pod nim kryje? Autor powtarza je wielokrotnie, uzupełniając wypowiedź krótkim wyjaśnieniem, za co dziękuje, ale ostatni wers tak naprawdę kryje w sobie wszystko to, co wymienił wcześniej i to, o czym nie wspominał?
Dodaj pierwszą recenzję “Odwrotność Raju”