Renata Grześkowiak (Renezja) w swoich wierszach bada granice pomiędzy istniejącym i nieistniejącym, pomiędzy rzeczywistym i wyobrażonym, rozmyśla nad kruchością życia i przemijaniem czasu, a więc dotyka najbardziej tajemniczych kwestii ontologicznych, unika pompatyczności i napuszenia.
Jest to jedno z obliczy poetki-romantyczki, jednak drugie kieruje na zupełnie inny obszar jej poczucia humoru – sarkazm i autokrytyka.
Jak powstają wiersze Renezji?
Jako natchnienie używa lusterka, trunkiem – Jack Daniels ze stołu poety.
To oczywiście jej, wpisana w wiersz licentia poetica, przekora i perskie oko. W końcu poezja, jak i każda sztuka, może być wszystkim z wyjątkiem tego, co może ją przypominać.
Urywki z posłowia w tomiku „Na krawędzi słońca i cienia”
Dodaj pierwszą recenzję “Na krawędzi słońca i cienia…”