Magenta ? Custoza ? Mentana 1859?1867

Im dalej od Ganfardine, tym więcej armatnich pocisków włoskich mknęło ponad głowami chłopców Rodakowskiego, świadcząc o italskiej odpowiedzi na ostrzał z baterii Kindermanna. Żołnierze pochowali fajki, ktoś próbował żartować: ?Ładne ptaszki tu fruwają?! Pułkownik spojrzał po ludziach, uśmiechnął się. Jechali na zabiedzonych chabetach, ale pierwszy przestrach minął. Uniósł wysoko konfederatkę z bogatym pękiem piór o mlecznej barwie. W uszach podporucznika Adolfa Kornbergera zadźwięczały słowa dowódcy: ?Za mną dzieci! A gdy stracicie z oczu sztandar, szukajcie białego pióropusza?! Pułk przyspieszył. Po chwili sygnaliści dali znak rozpoczęcia ataku. Konie przeszły w galop. Otwarte szeroko oczy, zaciśnięte usta, mocny zacisk na drzewcu lancy i szabla zwisająca na temblaku u nasady dłoni ? taki był obraz pędzących jeźdźców. Przed ułanami uciekała czereda włoskich szwoleżerów, na boki czmychali wysunięci naprzód italscy saperzy…

Spis treści:

Wstęp
I Magenta 1859: w rękach bogini losu
II Custoza 1866: bitwa narodów
III Mentana 1867: w obronie Państwa Kościelnego
Aneksy
Bibliografia
Spis map i schematów