Groza i postgroza

Monografia Groza i postgroza, powstała pod wspólną redakcją Kseni Olkusz i Barbary Szymczak-Maciejczyk jest siódmym tomem serii „Perspektywy Ponowoczesności” i trzecim już – po Zombie w kulturze oraz Światach grozy – poświęconym studiom nad fantastyką grozy. Roz­działom polskich badaczy towarzyszą również po raz pierwszy w historii serii przekłady prac wybitnych światowych znawców problematyki: Grego­ry’ego Claeysa, Elany Gomel, Mathiasa Clasena oraz Leigh M. McLennon.

Współczesne narracje grozy (postgroza) stanowią obecnie niejednokrotnie nie tylko two­ry kom­plementarne wobec konwencji, lecz i będące polemiką z tradycją, sprzyjającą dyskusji z utartymi wzorcami, prowadzącą nieraz do odświeżenia skostniałych reguł kompozycyjnych. Dyskurs po­dobny sygnalizuje jednocześnie inicjację kolejnego etapu w obszarze tej estetyki, gdzie stały sche­mat uzupełniony zostaje o inspiracje kinematograficznej proweniencji. Dyskusja z konwencją po­lega tutaj często na manipulacji regułami obrazowania, odwołując się już nie tylko do obszarów wy­obraźni, lecz również do pamięci wizualnej. Współczesne narracje grozy osadzone są mocno w es­tetyce transmedialnej i transfikcjonalnej, obszernej, acz możliwej do zdekodowania nawet bez dos­konałej znajomości innych czy dawniejszych artefaktów kultury. Istotnym problemem związanym z ba­daniem i popularyzacją naukowej (i pozanaukowej) roli tego typu tekstów jest ich redukcja do określonego zestawu repetytywnych cech dystynktywnych i w efekcie sprowadzenie do roli niewy­szukanej rozrywki, miast poszerzenia perspektywy oglądu poprzez przyjęcie do wiadomości oczy­wistego faktu, że ten obszar artystycznej działalności (rozmaitej proweniencji) stanowi przecież relewantny składnik kultury w ogóle, czego dowodzą liczne produkcje medialne odwołujące się do estetyki grozy. W polskim piśmiennictwie fachowym dobitnie świadczy o tej predylekcji niewielki tylko procent wartościowych, a przede wszystkim rzetelnych merytorycznie prac naukowych poś­więconych tej problematyce, podobnie jak odsunięcie literatury grozy na margines estetyczny.
– z wprowadzenia Kseni Olkusz