Archiwistyka cyfrowa i nauki pomocnicze historii w edukacji archiwalnej

Publikacja stanowi zbiór studiów poświęconych m.in. kształceniu kompetencji archiwistów w kontekście potrzeb i funkcji społecznych archiwów, nowym trendom w edukacji i ich zastosowaniom w dydaktyce archiwistyki, kształceniu archiwistów cyfrowych, a także roli i programom nauk pomocniczych historii w kształceniu archiwistów.

Powstanie nowego nośnika i nowych technologii umożliwiających zapis i gromadzenie informacji w formie cyfrowej pozwala postawić pytanie: czy możliwe jest wyodrębnienie nowego nurtu refleksji określonego mianem archiwistyki cyfrowej?
Wiążą się z nim dalsze problemy:
Czy nowy nośnik wymaga rewizji dotychczasowych teorii archiwalnych, np.. Pojęć podstawowych, takich jak zespół, czy też powinny one pozostać niezmienione?
Czy tego typu zapisy wymagają wypracowania nowej sieci pojęć?
Czy w dobie nieograniczonej multiplikacji zapisu można wiązać go z miejscem powstania i stosować zasadę pertynencji archiwalnej?
Jak nowy nośnik i technologie wpływają na granice zespołu i jego strukturę?
Jakie metody mogą służyć badaniom autentyczności i wiarygodności zapisu, co wpływa na jego integralność?
Czy nadal niezbędne jest wartościowanie i selekcja dokumentacji?
Po jakim czasie należy ją prowadzić?
Jak powinny zostać zorganizowane systemy zarządzania dokumentacją?
Czy możliwe jest stosowanie w tym zakresie standardów międzynarodowych, takich jak Moreq?

Pojawiają się też kluczowe pytania z zakresu dydaktyki:
Czy kształcenie w tym zakresie powinno zostać wyodrębnione, czy przeciwnie połączone z archiwistyką klasyczną?
Jaki kształt powinny przybrać programy, treści, metody, jakie pomoce dydaktyczne należy tworzyć i jaką rolę powinny pełnić w procesie kształcenia?
Pytań będzie zapewne przybywać w miarę nowych doświadczeń, rozwoju technologii i nowych funkcji społecznych. Będą one otwierać nowe kierunki badawcze.

W rozważaniach zawartych w niniejszym zbiorze studiów podjęto próbę odpowiedzi na wiele z powyższych kwestii. Nie wyznaczają one jednak kresu refleksji w tej dziedzinie wiedzy, wręcz przeciwnie nowe doświadczenia wymagać będą budowania nowych modeli teoretycznych i poszukiwania coraz bardziej efektywnych systemów zarządzania dokumentacją i gromadzoną informacją.
academiaRavNet