Locke. Umysł to tabula rasa

John Locke (1632-1704), ojciec empiryzmu i liberalizmu politycznego, uważany jest na jednego z najbardziej wpływowych filozofów w historii, mimo że często nie docenia się jego osiągnięć. W niniejszym tomie postanowiliśmy oddać mu sprawiedliwość i przyjrzeć się na nowo jego koncepcjom filozoficznym i politycznym. Cała jego twórczość, choć ściśle związana z kontekstem historycznym, zdecydowanie wykracza poza ramy epoki, w której przyszło mu żyć. Locke urodził się w XVII-wiecznej Anglii, doświadczył rozkwitu znaczenia brytyjskiego mieszczaństwa, kryzysu feudalizmu oraz rewolucyjnych osiągnięć nowej nauki. Bronił zmysłów jako źródła poznania przeciwko atakom ze strony radykalnego racjonalizmu. Był wyznawcą podejścia umiarkowanego i krytycznego. Sformułował podstawy teoretycznie nowożytnego państwa liberalnego, a jego wizja polityki zakładała ochronę wolności jednostki i prawo obywateli do sprzeciwu wobec nadużyć władzy. Także współcześnie wielu przedstawicieli filozofii politycznej pozostaje pod większym lub mniejszym jego wpływem.