Roger Caillois pisał w komentarzach do swojej Sztuki poetyckiej, że poetą zostaje się, czytając innych poetów. Ale później poeta wyzwala się ?od tych wpływów i wyrabia sobie własny styl, który z kolei wywiera wpływ na innych? (tłum. A. Frybesowa). Nie każdemu się to udaje. Poezja przeglądająca się w doświadczeniach innych, to zjawisko najczęstsze. Czytając wiersz, jakbyśmy patrzyli w lustro, w którym odbija się znana nam rzeczywistość. Janina Barbara Sokołowska zakryła lustro, nie musi pytać o drogę poetów innych. Weszła w świat, który jest tylko jej ? niepodzielny. Afirmuje go, choć ją rani. Szczerze dzieli się nim, jak opłatkiem. Nawet jeśli mówi, że jest to świat ?złamanej symetrii?, to nacisk kładzie na ?symetrię?. Poezja Sokołowskiej jest apologią postawy stoickiej. Poetka wie: ?żyć to umierać powoli?.
Marian Kisiel
Dodaj pierwszą recenzję “Złamana symetria”