W celu przeciwdziałania zagrożeniom bezpieczeństwa, do których należy zaliczyć zagrożenia naturalne, cywilizacyjne, terrorystyczne oraz zagrożenia (niepokoje) społeczne, stworzono w Polsce system zarządzania kryzysowego jako podstawowy element systemu bezpieczeństwa narodowego. Jego głównym celem jest niedopuszczenie do powstania sytuacji kryzysowej, a w wypadku jej wystąpienia podejmowanie skutecznych działań pozwalających na uniknięcie lub zmniejszenie strat zarówno ludzkich, jak i materialnych, oraz doprowadzenie przynajmniej do stanu sprzed sytuacji kryzysowej lub korzystniejszego ze względu na uwzględnienie wniosków dotyczących przyczyn powstania i przebiegu sytuacji kryzysowej.
System Zarządzania Kryzysowego w Polsce jest systemem wieloszczeblowym, powiązanym z systemem administracyjnym kraju i składa się z poziomów: krajowego, resortowego, wojewódzkiego, powiatowego oraz gminnego. Elementy struktury organizacyjnej systemu są usytuowane hierarchicznie i połączone procedurami, zasadami działania oraz siecią wzajemnych relacji. W systemie zarządzania kryzysowego można wyróżnić dwa podsystemy: podsystem kierowania oraz podporządkowany mu podsystem wykonawczy(…).
frag. Wstępu
Dodaj pierwszą recenzję “Zarządzanie kryzysowe w teorii i praktyce. Cz. 3, Relacje współdziałania, koordynacja działań”