Esej Alaina Finkielkrauta to rzadki przykład nie tyle historycznego, co filozoficznego podsumowania XX wieku z perspektywy jednego z najoryginalniejszych myślicieli francuskich. Autor nie poprzestaje na opisie niszczącego doświadczenia dwóch reżimów totalitarnych i ich ideologii, lecz z właściwą sobie przenikliwością stawia zasadnicze pytanie o ich konsekwencje – jaką naukę wyciągnęliśmy z XX wieku? Czy nasze zrozumienie historii stało się głębsze? Czy najbardziej krytyczna i samowiednia gałąź humanistyki, jaką jest filozofia pomaga nam w lepszym, mądrzejszym rozpoznaniu w drugim bliźniego? Czy upajając się postępem nie wpadamy jednocześnie w pułapki naiwności i sentymentalizmu? Czy odrobiliśmy lekcję ze zwodniczej (a w efekcie zbrodniczej) apoteozy konieczności, która potrafi przybierać nowe formy? Mimo upływu lat krytyczne spojrzenie A. Finkielkrauta okazuje się wciąż trzeźwiące i inspirujące, a jego esej pozostaje jednym z najważniejszych i najbardziej aktualnych tekstów w obronie radykalnego humanizmu.
Alain Finkielkraut (ur. 1949) – francuski pisarz, filozof i eseista, członek Académie française. Syn polskiego Żyda uratowanego z Auschwitz. Uznawany za jednego z najciekawszych myślicieli swojego pokolenia we Francji. Opublikował kilkadziesiąt książek, w Polsce znany jako autor takich prac jak „Porażka myślenia” (1992), „Niewdzięczność” (2005), „W imię innego. Antysemicka twarz lewicy” (2005), „Serce rozumiejące” (2012). Niniejszy przekład – wydany pierwotnie przez PIW w 1999 roku, został uaktualniony o opublikowane od tamtego czasu polskie przekłady licznych prac filozoficznych, do których odwołuje się autor.
Dodaj pierwszą recenzję “Zagubione człowieczeństwo. Esej o XX wieku”