W cieniu marnego czasu

Praca Małgorzaty Judy-Mieloch został a napisana z pasją i widoczną atencją wobec licznych dokonań Antoniego Libery na polu kultury polskiej – a więc nie tylko w obszarze prozy, ale także przekładu i szeroko rozumianej działalności teatralnej. Pojawiające się w opracowaniu wyraźne sądy wartościujące nie są nachalne i pełnią rolę istotnych drogowskazów. Warto podkreślić, że autorka dysponuje szeroką wiedzą o biografii pisarza, zdobywaną dzięki kontaktom z nim. Opracowanie dekonstruuje wygodny mit o Liberze jako autorze jednej książki. Małgorzata Juda-Mieloch nie zapomina o tym, czym w dorobku pisarza jest Madame. Słusznie podkreśla wielopłaszczyznowość tej powieści – czytanej nazbyt często wyłącznie jako romans. Pamięta jednak również o tym, że stanowi ona tylko jedno skrzydło dyptyku, którego istotnym dopełnieniem jest wyrafinowana gatunkowo opowieść Godot i jego cień. Wrażliwość na intertekstualne uwikłania prozy Libery pozwala autorce przenieść dyskurs interpretacyjny ponad powierzchowne skojarzenia i wygodne stereotypy, a także odsłonić intrygujące sensy wszyte przez pisarza pod podszewkę tekstowej materii.