Śledzenie szkolnej recepcji pisarzy dużej miary jest zawsze czymś więcej aniżeli prostą czynnością filologa. Na komplikację odbioru Norwida składa się również fakt, że poeta rozpoznany został jako genialny pisarz i myśliciel stosunkowo późno. Refleksja nad szkolną recepcją autora Stygmatu jest zatem rekonstrukcją zawiłych ścieżek kulturowej aksjologii, czytelniczej wrażliwości, postaw i zapotrzebowań politycznych i społecznych charakterystycznych dla XX w.
Podjęta przez W. Żórawską próba całościowego badania obecności Norwida w szkolnej rzeczywistości prowadzi do ukazania kolejnych modeli recepcji twórczości autora Vade-mecum wyłaniających się w dwudziestoleciu międzywojennym, w rzeczywistości PRL, w czasie społeczno-politycznego przeobrażenia w ostatnim dwudziestoleciu minionego wieku oraz w pierwszej dekadzie XXI w. Odpowiadając na pytania: Jakie utwory poety czytano w szkole w poszczególnych okresach minionego stulecia? W jaki sposób przybliżano młodzieży twórcę i jego dzieła? Jakie kierunki lektury wyznaczano?, autorka sięga do mnóstwa różnorodnych materiałów aktów normatywnych prawa oświatowego, podręczników szkolnych, poradników i instrukcji dla nauczycieli, publikacji prasowych z zakresu metodyki nauczania. Dokonuje też własnych badań socjometrycznych i powołuje się na najnowsze ustalenia norwidologii.
Dodaj pierwszą recenzję “Szkolne modele recepcji twórczości Cypriana Norwida do 2010 roku”