Przedstawiciele ludzkości

Ralph Waldo Emerson (1803-1882) – amerykański pisarz, filozof, myśliciel polityczny, zwolennik idealizmu (do swwoich mistrzów zaliczał św. Augustyna, Platona czy Brekleya), a w polityce zwolennik egalitaryzmu i demokratycznego systemu rządów, także wielki mówca i poeta. Wywarł wielki, porównywalny wręcz z wpływami Nietzschego, na filozofię współczesną, twórce tzw. filozofii życia, wcześniej niż Nietzsche ukuł pojęcie „śmierci Boga”. Wpłynął na poglądy W. Jamesa twórcy pragmatyzmo oraz na na poglądy H. Bergsona twórcy intuicjonizmu. Podobnie ja Nietszche zwracał uwagę na wpły wielkich ludzi na dzieje świata. W Przedstawicielach ludzkości zajmuje się właśnie rolą wielkich jednostek w historii. Rozważa rolę i wpływ na filozofię i kulturę Platona, Swedenborga, Montaigne’a, Szekspira, Napoleona oraz Goethego. Jak pisze Emerson w naturze naszej tkwi wiara w wielkich ludzi. (…) Wszelka mitologia zaczyna się od półbogów i związana jest z wyniosłymi, poezją opromienionymi szczytami; bohaterzy bowiem zawsze przebywają na szczytach. (..) Natura zdaje się istnieć dla doskonałych. Świat trwa dzięki prawdziwości dobrych ludzi: przez nich ziemiastaje się pobytem zdrowym. Kto kiedykolwiek żył z takimi ludźmi, ten miał życie wesołe i krzepiące. Tak, jedynie wiara w możliwość takiej wspólności czyni życie słodkim i znośnym; dlatego zawsze staramy się obcować z ludźmi „wyższymi”, chociażby tylko w duchu…