Powieść z krainy Pimpinelli 2: Powrót bociana Augusta

Z przyjemnością recenzuję II tom fantastycznej powieści, lubianej przez najmłodszych i nie tylko czytelników, co pozwala autorowi rozwinąć skrzydła wyobraźni.

_____W 2015 roku, kiedy to po raz pierwszy
„Powieść z Krainy Pimpinelli” ukazała się drukiem, Krzysztof Konopka (obecnie uczeń pierwszej klasy Liceum Ogólnokształcącego w Lubaczowie)stał się już cenionym i poczytnym autorem książki dla dzieci w tak młodym wieku, ponieważ zaczął pisać jeszcze w szkole podstawowej – używając niezwykłej fantazji, barwnego języka ze wspaniałymi kreacjami bohaterów.
_____ Stworzył świat dziecięcej wyobraźni. Czas i miejsce akcji są tu ściśle sprecyzowane. „Powieść z Krainy Pimpinelli”, to przede wszystkim podróż. Przez krajobrazy – od bajecznej Pimpinelli, poprzez bujną roślinność, żyzne ziemie i cenne minerały. Mamy scenerie zasnute mgłami, aż po rozsłonecznione obrazy i blaski „Nadziei”. Przez miasta, osady, włości, a tym samym przez warstwy społeczne: poznajemy arystokratów i bogaczy, wynalazców, handlarzy i złodziei. Spotykamy wiele istot z legend, baśni i opowieści. Żyją one w zgodzie z ludźmi i dbają o wspólny dom.

Krzysztof, nie ocenia bohaterów, lecz często przytacza ich opisy w sposób bezpośredni. Prawie wszystkie wydarzenia rozgrywają się w kilku miejscach Krainy Pimpinelli.
W sposób niezwykle plastyczny w słowie i obrazie, oddaje atmosferę wydarzeń z którymi wiąże się życie bohaterów.
Wyjątek stanowią trzy pierwsze rozdziały, przybliżające głównych bohaterów. Wydarzenia uporządkowane są chronologicznie, a z dialogów czytelnik dowiaduje się o przeszłości.
Jest to już II tom ilustrowany, pięknej i wzruszającej opowieść o znaczeniu przyjaźni, która potrafi przetrwać wiele, jeśli nie będziemy się nad sobą użalać, jeśli wyciągniemy pomocną dłoń i odnosić się będziemy w poszanowaniu nie tylko do ludzi, ale i do zwierząt.

_____ Ponieważ autor posiada dar cudownej wyobraźni, w pierwszym nakładzie powieść rozchodzi prosto z rąk, a czytelnicy pytają o ciąg dalszy perypetii bohaterów. Pierwsza książka została wydana w twardej, kolorowej okładce, rozpisana na XIX rozdziałów. Bogato ilustrowana przez autora. Kolorowa. Drukowana na papierze kredowym.
Obyczajowa, fascynująca i wciągająca powieść Krzysztofa, jest przeznaczona dla najmłodszych czytelników. Przepełniona idealizmem, w którym przyjaźń i dobro zawsze zwycięża.
Prócz wartkiej akcji i pasjonujących przygód, do których Krzysztof zdążył nas przyzwyczaić
w pierwszym tomie powieści, otrzymaliśmy sporo dodatków na temat relacji międzyludzkich.
Warto wspomnieć o języku, którym włada. Jest on adekwatny do wieku i atmosfery panującej
w miejscach, o których opowiada. Drugi tom uważam za dojrzalszy w słowie. Wszelkie nowe, zaskakujące pojęcia i miejsca są natychmiast szeroko objaśniane. Rzeczone detale nie są jednak przesadzone – nie rażą, ani nie nużą. Spytałam kilku czytelników o wrażenia po lekturze i powiedzieli mi szczerze, że ta powieść wpłynęła na nich pozytywnie. Odnoszą wrażenie, że życie nie jest prostym schematem. Możemy jednak mieć kontrolę na to, co się wydarzy. Tak wiele możemy zmienić… jeśli tylko na to pozwolimy. To powieść bardzo wartościowa. Znajdziemy także dużo smaczków postaci drugoplanowych. Polecam ją każdemu, kto lubi fantazje i zechce przekroczyć granice z dorosłości do dziecięcego świata.
Na oczach czytelnika dzieją się cuda. Mamy wartkie akcje, są takie, które przyprawiają o zawrót głowy. Powieść kończy się happy endem dla bohaterów.
Młodym czytelnikom gwarantuję niezapomnianą, dającą do myślenia przygodę.
Starszym – fantastyczny powrót do dzieciństwa. Po przeczytaniu 2 książek „Powieść z Krainy Pimpinelli”, wyżej oceniam tę drugą. To się czuje, że autor jest dojrzalszy. Kończę z nadzieją
na tom kolejny.
Gorąco polecam.

Barbara Mazurkiewicz