Pojęcia i twierdzenia implikowane przez pojęcie istnienia

Stanisław Ignacy Witkiewicz, pseud. Witkacy (1885-1939) – twórca o niezwykłej gamie zainteresowań i talentów malarz , pisarz (kilka powieści , m.in. „Nienasycenie”, „Jedyne wyjście”, dramaty jak „Szewcy”, „W małym dworku”) fotografik, teoretyk teatru i wreszcie filozof. I to oryginalny, nawiązujący do monadologii Leibniza, ale nadający jej zupełnie nowego charakteru. Za swoje główne dzieło filozoficzne uważał, opublikowany w 1935 roku traktat „Pojęcia i twierdzenia implikowane przez pojęcie istnienia”. Leibnizowskie monady zastępuje Witkacy IP (Istnieniami Poszczególnymi – najprościej mówiąc cielesnymi, biologicznymi osobami, ale z ważnym elementem psychiczności; dzięki temu w IP jednoczy się duch-psychika z materią-ciałem), które otacza właśnie tajemnica istnienia, którą jest jedność w wielości i nieskończoność jego tak w małości, jak w wielkości, przy jednoczesnej konieczności ograniczoności każdego Istnienia Poszczególnego. Tajemnicą Istnienia jest zatem fakt, że człowiek pozostaje jednością mimo wielości jakości, które go konstytuują. Zaś zrozumienie struktury świata zbudowanego z Istnień Poszczególnych jest- zdaniem Witkacego – naczelnym zadaniem filozofii.