Pod obuchem zagłady. Polacy i Żydzi pod okupacją niemiecką w latach 1939-1942.

Od lat trwa w przestrzeni społecznej, wywołując niekiedy silne emocje, dyskurs dotyczący stosunków polsko-żydowskich. Ścierają się różne stanowiska i opinie, często graniczne i ekstremalne. Autor, sięgając do bogatego zbioru prasy konspiracyjnej Polskiego Państwa Podziemnego, uwzględniając zarówno najważniejsze tytuły, jak i te pozostające na uboczu głównego nurtu związanego z rządem, podjął się próby rekonstrukcji wojennych losów obu narodów. Czy w tej ogniowej próbie, kiedy życie ludzkie dla okupantów nie było żadną wartością, kiedy dorobek życia, pokoleń, przemijał nieraz w sekundę – Polacy i Żydzi potrafili się dostrzec? Jeśli tak, jak wyglądał ten obraz? Dla Żydów: segregacja – koncentracja – Treblinka. Dla Polaków: praca niewolnicza, łapanki, rozstrzelania, Palmiry. Dzieliło ich wiele: pochodzenie, zawiedzione aspiracje, wzajemne animozje, spory, historia. Połączył ich głód, strach, ale i trud dnia codziennego, w końcu opór przeciw Niemcom