Partyzanci, doktrynerzy, terroryści: chronologiczne studium fenomenu Irlandzkiej Armii Republikańskiej

Bezpośrednią kanwą do napisania niniejszych rozważań stała się książka mojego autorstwa pt. Nieprzejednani. Rzecz o Irlandzkiej Armii Republikańskiej,opublikowana wczesną wiosną 1991 roku. Pisanie o motywowanej politycznieprzemocy wymaga taktu i dystansu, które mają być wędzidłem dla emocji badacza. Słowem, zainteresowanie badacza ma wynikać w pierwszym rzędzie z meritum, a jego osobiste nastawienie winno być tak demonstrowane, aby nie pojawiło się posądzenie, że w swej narracji zbliża się do propagandy. Od razu chcę dodać, że „wieszanie własnych poglądów w przedpokoju tejże narracji” dla kogoś, kto od ponad trzydziestu lat pasjonuje się analizowanymi zagadnieniami jest trudne. Stosowanie przemocy w polityce zawsze było mi obce, może z wyjątkiem krótkiego okresu licealnego, kiedy zafascynował mnie Michaił Bakunin. Generalnie z przemocą jako inwazyjnym sposobem zachowania nie radziłem sobie dobrze. Ale chciałem też zrozumieć, dlaczego ktoś może ją uznać za metodę osiągania politycznych celów, która idzie dalej aniżeli mowa nienawiści i zdecydować się na nią, mimo tak dramatycznych kosztów jej stosowania. Takie założenie przyświecało mi przy pisaniu także tej książki.
Z Przedmowy