Państwo Zamojskie. Przeciwko czarownicom, duchom i najeźdźcom.

„Moja babka widziała śmierć, która kroczyła po polach. Była to postać wielka i straszna, ale zgodna z dawnymi wyobrażeniami, porządkiem świata i zaświatów. W dzieciństwie słyszałem też opowieści o błąkających się po wsiach i bezdrożach Zamojszczyzny duchach zmarłych, utaplanych w błocie diabełkach, które siedziały w przydrożnych rowach oraz o tym, że na bagnach można czasami zobaczyć tajemnicze błękitne ogniki lub – gdy się ma mniej szczęścia – wykrzywione twarze topielców” (ze wstępu)