O perspektywach rozwoju małych miasteczek

Małgorzata Boryczka podjęła świadomą grę z tradycją literacką, o czym świadczy już sam tytuł zbioru. W przeciwieństwie do Andrzeja Bursy nie wybrała reportażu, o którym mowa w znanym wierszu poety, ale sięgnęła po opowiadanie w pierwszej osobie i różne formy stylizacji językowej. Mocnym spoiwem tego literackiego fresku ukazującego wewnętrzne światy bohaterów i rytuały zbiorowości jest miejsce akcji. W opowiadania Małgorzaty Boryczki wpisane jest dążenie do zdiagnozowania – bez demonizacji i bez idealizacji – mechanizmów życia w małym miasteczku, które okazują się znacznie bardziej uniwersalne, niż chciałoby się sądzić .Niewielka przestrzeń, mniej anonimowa od wielkomiejskiej, lepiej je unaocznia, uświadamia – czasem w sposób głęboko ironiczny, czasem ciepły, ale zawsze refleksyjny i pogłębiony -że małomiasteczkowość jest w nas i wokół nas.