Sardyńska kultura nuragiczna stworzyła charakterystyczną architekturę, nie spotykaną gdzie indziej, zachowując trwałość form i ciągłość rozwoju. Odcisnęła ona trwałe piętno na krajobrazie wyspy, znacząc go liczbą ponad 7 tysięcy zachowanych nuraghes – kamiennych wież w kształcie stożka z komorami o tolosowej konstrukcji. Książka stanowi pierwsze w języku polskim tak obszerne opracowanie pradziejów Sardynii. Autor przedstawia kulturę wyspy od epoki brązu po okres rzymski oraz prezentuje charakterystyczne zabytki architektury, kultury materialnej i sztuki.
Spis treści
Wstęp
Rozdział 1. Geografia Sardynii
Rozdział 2. Historia badań nad kulturą nuragiczną
Rozdział 3. Prenuragiczna Sardynia
Rozdział 4. Problem chronologii
Rozdział 5. Okres archaiczny (ok. 2000-1500 p.n.e.)
5.1. Społeczeństwo i gospodarka
5.2. Architektura
5.3. Sztuka i kultura materialna
Rozdział 6. Okres środkowy I (ok. 1500-1200 p.n.e.)
6.1. Społeczeństwo i gospodarka
6.2. Architektura
6.3. Sztuka i kultura materialna Rozdział
7. Okres środkowy II (ok. 1200-900 p.n.e.)
7.1. Społeczeństwo i gospodarka 7.2. Architektura
7.3. Sztuka i kultura materialna Rozdział
8. Okres późny (ok. 900-500 p.n.e.)
8.1. Społeczeństwo i gospodarka
8.2. Architektura 8.3. Sztuka i kultura materialna
Rozdział 9. Zmierzch kultury nuragicznej
9.1. Przyczyny
9.2. Podbój i panowanie punickie
9.3. Podbój i panowanie rzymskie
9.4. Nuraghes w późniejszych okresach
Rozdział 10. Najważniejsze zabytki i stanowiska
10.1. Najważniejsze obiekty prenuragiczne
10.2. Protonuraghes
10.3. Hybrydy pomiędzy protonuraghe a nuraghe
10.4. Nuraghes jednowieżowe (monotorre)
10.5. Nuraghes kompleksowe
10.6. Osady otwarte
10.7. ?Grobowce gigantów” (tombe di giganti)
10.8. Tombe a prospetto architettonico
10.9. Świątynie megaronowe
10.10. Święte studnie (pozzi sacri)
10.11. Źródła
10.12. Rotundy
10.13. Betyle
10.14. Muras
10.15. Jaskinie
10.16. Inne obiekty
Bibliografia
Wykaz ilustracji i map
Indeks nazw geograficznych i stanowisk archeologicznych
Summary
Dodaj pierwszą recenzję “Nuragiczna Sardynia”