Janina Wasiłojć – Smoleńska od 1943 r. była żołnierzem pierwszego oddziału partyzanckiego na Wileńszczyźnie, dowodzonego przez Antoniego Burzyńskiego ps. Kmicic, a już po wojnie sanitariuszką w 5. Brygadzie Wileńskiej AK dowodzonej przez mjr. Zygmunta Szendzielarza ps. Łupaszka. Służyła w szwadronie Leona Smoleńskiego ps. Zeus, który operował na Warmii i w Borach Tucholskich.
Na przełomie lat 1946/47 ukrywała się pod fałszywym nazwiskiem w Zielonej Górze, gdzie została zdemaskowana i aresztowana przez UB. Wojskowy Sąd Rejonowy w Bydgoszczy 8 marca 1947 r. skazał ją na dwukrotną karę śmierci za działalność w podziemiu niepodległościowym. Na mocy ustawy amnestyjnej kara została zamieniona na 15 lat więzienia. Wyrok odbywała w więzieniach w Fordonie i Inowrocławiu do wiosny 1956 r.
Po wyjściu na wolność zamieszkała w Szczecinie. Przez wiele lat pracowała jako nauczycielka języka polskiego w szkołach i na uniwersytecie. Zmarła w wieku 84 lat w sierpniu 2010 r. Pochowano ją na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie. Wasiłojć-Smoleńska została odznaczona m.in. Krzyżem Armii Krajowej, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
Dodaj pierwszą recenzję “„Nie było czasu na strach…” Z Janiną Wasiłojć – Smoleńską rozmawiają Marzena Kruk i Edyta Wnuk”