Misfit. Manifest

„Jeśli droga, którą przeszedłeś, wiodła przez wiele piekieł i pokonałeś ją bardziej samotny, niż życzyłbyś największemu wrogowi, jeśli byłeś jak wilk, który odgryzł sobie nogę, by uciec, jeśli wybrukowałeś swoją drogę klęskami i czołgałeś się na kolanach… to jest to twoja książka, pełna ludzi takich jak ty. Witaj w domu”.
Rebecca Solnit, autorka Nadziei w mroku

Misfit to ktoś niedopasowany, niepasujący nigdzie, nieprzystosowany. Dziwak, odmieniec, ekscentryk… Osoba, która słabo adaptuje się w nowych sytuacjach i środowiskach. To wstydliwe określenia, którymi nikt z własnej woli by się nie opisał. Do teraz.

Lidia Yuknavitch jest dumną niedopasowaną. Nie zawsze tak było. Dużo czasu jej zajęło, by nie tylko zaakceptować, ale też docenić status niedopasowanej. Dwa razy wyleciała ze studiów (a może był i trzeci raz, o którym ci nie powie), przeszła dwa burzliwe rozwody, była raz na odwyku i dwa razy w więzieniu. Czuła, że nigdy nie dostosuje się do społeczeństwa. Była beznadziejnym przypadkiem. Zawiodła jako córka, żona, matka, naukowiec ? a jedno marzenie, to o byciu pisarką, utknęło w niej na zawsze.

Ta książka to manifest, który stanowi mocny argument za niedopasowaniem, prowadzący do uznania piękna i trudności w wykuwaniu własnej, oryginalnej ścieżki. Lidia Yuknavitch, jedna z najbardziej znanych mówczyń TED, odważna i oryginalna pisarka, przekonuje, że cechy, które cię definiują jako odmieńca, nie muszą być złe: są tym, czym są ? są tobą, sprawiają, że jesteś wyjątkowy.

Uczucie niedostatecznego dopasowania jest uniwersalne, a ta książka jest dla niedopasowanych na całym świecie ? buntowników, ekscentryków, dziwaków oraz dla każdego, kto czuje, że „coś z nim jest nie tak”, że jest niedostateczny, że nie nadąża. To list miłosny Lidii do wszystkich, którzy nigdy nie potrafią znaleźć „właściwej” drogi. Nie powie Ci, jak przestać być dziwakiem ? wręcz przeciwnie. W swój uroczy, poetycki i szczery sposób Lidia pokazuje, dlaczego bycie dziwakiem nie jest czymś do przezwyciężenia, tylko do docenienia. Lidia zachęca do nabrania odwagi w dążeniu do celów i pokazuje, jak prosić o rzeczy, których się pragnie. Odmieńcy też mają swoje miejsce w świecie, nawet jeżeli droga do niego jest bardziej wyboista i kręta. To ważny przekaz, który wykracza poza wszystkie kultury i kraje. Ta książka to krok w odważną i współczującą społeczność ? miejsce, gdzie każdy może się odnaleźć.

„Pięknie napisany przewodnik po byciu dziwnym”.
Kirkus

„Antidotum na poczucie wyobcowania jest znalezienie swojego plemienia i trzymanie się razem. Lidia Yuknavitch określa i oferuje wspólną przestrzeń dla wszystkich, którzy kiedykolwiek zostali określeni jako dziwak, dziwadło czy świr. Ciężko wypracowana, przez to bezcenna mądrość tryska z każdej strony. To list miłosny do nonkonformizmu, który odmieni wiele istnień”.
Hope Edelman, autorka bestsellera „Matka, które nie miała matki”

„Wstrzymaj oddech i zanurkuj w ten wciągający, oszałamiający powiew poetyckiej furii. Bardziej śledczy memuar niż manifest, ta mała książka woła potężnym głosem Yuknavitch, domagając się współczucia, sprawiedliwości i miłości dla tych, którzy ? podobnie jak autorka ? chcą (lub są zmuszeni) tkwić na marginesie społeczeństwa”.
Meredith Maran, autorka „The New Old Me”

„Płakałem podczas czytania Manifestu Lidii Yuknavitch. Autorka stworzyła bezpieczną przestrzeń dla tych z nas, którzy nigdy nie byli dostosowani, dla tych, dla których świat często wydaje się niemożliwym miejscem. Ta niesamowita książka jest domem dla ludzi, którzy nie wierzyli, że mają dom”.
Stephen Elliott, autor „The Adderall Diaries”

„Najlepsze charaktery są dziwakami. Lidia Yuknavitch jest łącznikiem dla tych głosów. Sama będąc dziwakiem, staje się prorokiem i nasionkiem, odważna i wrażliwa, pokorna i humanitarna, poetka w odwiecznym znaczeniu tego słowa. Dziękujcie za nią gwiazdom. I za tę książkę”.
Sarah Gerard, autorka „Sunshine State”

„Drodzy dziwacy, odetchnijcie z ulgą: Nie jesteśmy sami! Mamy dumną przywódczynię w Lidii Yuknavitch, która z elokwencją docenia to, co dziwne, nieprzystosowane i odmienne. Czerpiąc ze swoich własnych doświadczeń ? bycia wyrzucaną ze szkoły, rozwodu, uzależnienia od narkotyków i innych porażek ? Yuknavitch zachęca do zatrzymania się i powąchania dziwnych róż”.
Elle