Podjętym analizom przyświecało kilka celów przede wszystkim przedstawienie fragmentu współczesnej rzeczywistości kulturowej w Polsce lokalnej. Ponadto empiryczne przetestowanie funkcjonalności i rozpoznawalności coraz popularniejszego określenia dziedzictwo kulturowe; następnym celem było zaś rozważenie możliwości zastosowania innego podejścia do zjawiska udziału w kulturze niż to praktykowane dotychczas. W omawiane przedsięwzięcie wpisany był jednak jeszcze jeden, istotny cel eksploracyjny. Chodziło tu głównie o możliwość wykroczenia poza wąsko pojmowane interpretację i rozumienie znaczeń kulturowych i o uzupełnienie tej perspektywy towarzyszącą jej sferą komponentów uczuciowych i somatycznych.
Prezentowana monografia nawiązuje do koncepcji socjologii ucieleśnionej (multisensorycznej), którą można też nazwać neonaturalistyczną. Chodzi w niej o to, aby nie wyjmować podmiotu doświadczającego świata przyrodniczego i społeczno-kulturowego ze splotu fenomenologicznego jego człowieczeństwa na rzecz wyłącznie zdolności poznawczych, ale by ów splot starać się rozwikłać także od strony emocjonalno-cielesnej.
Jest to publikacja frapująca i prowokująca do przemyśleń jako przykład solidnie, mądrze i konsekwentnie zrealizowanych zamierzeń badawczych, w istotny sposób sterowanych myśleniem teoretycznym, które udatnie przekłada się na cele empiryczne, co prowadzi do ciekawych ustaleń. Z pewnością tego typu badania podpadają pod kategorię in progress, a ich potencjał jest obiecujący.
z recenzji prof. dr. hab. Wojciecha J. Burszty (Instytut Kulturoznawstwa Uniwersytetu SWPS)
Dodaj pierwszą recenzję “Lokalne dziedzictwo kulturowe w doświadczeniu mieszkańców wsi”