Pomysł wydania książki Kino i psychoanaliza zrodził sie z potrzeby utrwalenia spotkań i dyskusji filmowych organizowanych od listopada 2013 roku w ramach projektu „FILM NA KOZETCE. Kino i psychoanaliza”.
Celem projektu było połączenie perspektywy filmowej z głębokim myśleniem psychoanalitycznym. Porównanie filmu do snu, a przeżyć widza do doświadczenia śniącego to jedno z najstarszych założeń teoretycznej refleksji nad filmem.
Nie tylko jednak w tej warstwie film i psychoanaliza zdają się opierać na tych samych fundamentach. Również w warstwie ideowej te dwie dziedziny dążą w tym samym kierunku, starając się zrozumieć człowieka, jego świadome i nieświadome motywy oraz procesy społeczne znajdujące się na styku tego, co wewnętrzne i zewnętrzne.
Kino i psychoanaliza to dwie dziedziny, które narodziły się niemal w tym samym miejscu i czasie. W książce „Psychoanalysis and film” Glen O. Gabbard pisze: „W 1895 roku narodziły się dwie dyscypliny. Bracia Lumiere wynaleźli projektor filmowy, wyznaczając początek kinematografii, zaś Freud i Breuer wydali Studia nad histerią, inaugurując powstanie nowej nauki – psychoanalizy. Od tej pory film i psychoanaliza pozostały nierozerwalnie związane.
Justyna Świerczyńska ze Wstępu
Dodaj pierwszą recenzję “KINO i PSYCHOANALIZA. Podsumowanie projektu FILM NA KOZETCE.”