Historia Okinawy

Okinawa to najbardziej niejapoński region Japonii. Poszukiwacz „prawdziwej” Japonii nie zobaczy tu słynnej sakury, nie doświadczy japońskiej estetyki świątyń i ogrodów, nie odnajdzie gejsz ani samurajów. Okinawa należy bowiem do Japonii od stosunkowo niedawna. Kiedyś istniało tu niepodległe państwo – Królestwo Riukiu – którego historia toczyła się odrębną drogą. Państwo to rozwinęło się dzięki handlowi zamorskiemu. W czasach swojej świetności handlowało z Japonią, Koreą, Malakką, Syjamem, Jawą i przede wszystkim z Chinami, z którymi łączyły je więzy polityczne. Historia Królestwa dobiegła końca w 1879 roku, kiedy Japonia dokonała jego aneksji i utworzyła w jego miejsce prefekturę Okinawa. Przez kolejne lata Okinawa była traktowana jak półkolonia i zanim na dobre zdołała się zintegrować z Japonią, wiosną 1945 roku nadszedł kataklizm wojny. Koniec wojny przyniósł nową okupację w stylu kolonialnym – tym razem amerykańską – która trwała aż do 1972 roku. Spuścizną tego okresu są amerykańskie bazy wojskowe zajmujące jedną dziesiątą powierzchni prefektury, które stanowią źródło napięć politycznych pomiędzy Okinawą i Japonią.
Niniejsza książka jest pierwszym całościowym opracowaniem dziejów Okinawy w języku polskim. Stanowi zarazem uzupełnienie historii Japonii, proponując spojrzenie na nią z perspektywy jej peryferiów geograficznych, społecznych i kulturowych.