Alejandro Radawski jest urodzonym poetą [?], który porusza widza mrocznymi opowieściami, szalonymi i intensywnymi. Stałość, wrażliwość, krytyczne spojrzenie. Trzy zmienne, które ten dramaturg utrzymuje przez lata [?], które plasują go wśród najbardziej atrakcyjnych artystów na polu teatralnym.
Carlos Pacheco, recenzja krytyczna zamieszona na łamach La Nación
Z jego wypowiedzi [?] wyczuwa się osobę otwartą, szczerą i zaangażowaną w problemy wynikające z nieustannie rozszerzającej się na świecie fali przemocy i niesprawiedliwości. Nie jest jednak autorem politycznym. Jego dramaty koncentrują się na pojedynczym człowieku uwikłanym w podstępne pułapki codzienności. Jakby ów świat wewnętrzny człowieka okazał się jedynie sparaliżowanym odbiciem zewnętrznej, niewidzialnej siły.
Jarosław Bielski, reżyser
Alejandro Radawski jest człowiekiem teatru XXI wieku. To, co jest najbardziej zauważalne w zebranych sztukach, jest również ważnym składnikiem literatury: to ambiwalentność. Autor wydaje się prowadzić nas w jedno miejsce, lecz doprowadza w zupełnie inne. Ta dwuznaczność nie powinna jednak być traktowana jako dezorientacja; użyte rozwiązania ? zamiast konfundować ? zachwycają nas.
Roberto Perinelli, dramatopisarz i badacz teatru
Dodaj pierwszą recenzję “Dramaturgia antysnobistyczna”