Czasem coś żywego

Po jaką cholerę w ogóle pisać o teatrze, jeśli nie po to, by pisać o życiu? Co, ględzić o pięknie? Wystawiać cenzurki, układać teatralne tabele ligowe? Szkoda na to papieru i czasu, póki nie chodzi o nic więcej Konstanty Puzyna

To nie jest książka o teatrze. Kłopot z najlepszymi książkami o teatrze jest właśnie taki, że nie są o teatrze. Wśród teatraliów, na półkach z teoriami, historiami, monografiami, zbiorami recenzji grają swoją rolę bezbłędnie, ale to tylko rola. Tak naprawdę powinny stać gdzie indziej tam gdzie nie szuka się wiedzy specjalistycznej, lecz opisów obyczajów, politycznych analiz, filozoficznych koncepcji, historycznych syntez. Najlepsze teksty o teatrze traktują bowiem teatr jak binokular pozwalający na przestrzenne widzenie świata i opisywanie go potem trójwymiarowe, a nawet czterowymiarowe, zgodnie z tą tajemniczą właściwością teatru, że nic nie jest tym, czym jest, a nawet, że nic nie jest takie, jak się zdaje. Dlatego najlepsze książki o teatrze są zawsze o czym innym. I właśnie dlatego teatr jest taki ważny pozwala zajmować się tym, co naprawdę istotne Joanna Krakowska, fragment wstępu

Wybór tekstów Konstantego Puzyny, Keta, eseisty, jednego z najwybitniejszych polskich krytyków teatralnych, znawcy twórczości Stanisława Ignacego Witkiewicza, wnikliwego obserwatora polskiego życia kulturalnego, autora klasycznych tekstów poświęconych polskiej awangardzie teatralnej, m.in. działalności teatru Laboratorium Jerzego Grotowskiego. Autorem opracowania i wstępu jest Tadeusz Nyczek. Tom zawiera najważniejsze teksty Konstantego Puzyny pochodzące m.in. z tomów Burzliwa pogoda, Syntezy za trzy grosze, Półmrok a także eseje niewydane dotychczas w książkach.

Publikację dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.