Cmentarze wyznaniowe do 1945 roku w granicach województwa lubuskiego. Tom VII

Cmentarz to symbioza ludzi i kamieni, nierozdzielnie złączonych w czasie i przestrzeni. Ludzie, to spoczywający w grobach zmarli bliscy i dalecy. Kamienie, to wykute w marmurze, granicie czy piaskowcu nagrobki i grobowce, świadczące o zamożności i ambicji zmarłych. Człowiek zawsze będzie ważniejszy od kamienia. Pośród…

  • Autor: Robert Romuald Kufel
  • Ilość stron: 208
  • Wydawnictwo: Agencja Wydawnicza PDN
  • Numer ISBN: 9788394623968
  • Data wydania: 2017-11-27

Cmentarz to symbioza ludzi i kamieni, nierozdzielnie złączonych w czasie i przestrzeni. Ludzie, to spoczywający w grobach zmarli bliscy i dalecy. Kamienie, to wykute w marmurze, granicie czy piaskowcu nagrobki i grobowce, świadczące o zamożności i ambicji zmarłych. Człowiek zawsze będzie ważniejszy od kamienia. Pośród wytyczonych alejek spotyka się więc konkretnego człowieka z jego mniej lub bardziej chwalebną historią życia, zwłaszcza z tragiczną przeszłością drugiej wojny światowej, której nie sposób wymazać z pamięci. Siódmy tom Cmentarzy wyznaniowych do 1945 roku w granicach województwa lubuskiego, poświęcony cmentarzom, które do zakończenia drugiej wojny światowej funkcjonowały w obrębie obecnego powiatu krośnieńskiego w gminie Gubin. Ze względu na liczbę miejsc grzebalnych znajdujących się na terenie tej gminy, dokonano podziału na dwa tomy. W tomie szóstym znalazły się dawne cmentarze w miejscowościach gminy Gubin zaczynających się od litery B do L, a w tomie siódmym ujęto cmentarze w miejscowościach od Ł do Ż. W niniejszej publikacji uwzględniono tylko te miejsca pochówków, po których do dziś pozostały choćby fragmenty np.: krzyże, mogiły, nagrobki, grobowce, pomniki, ogrodzenia. Pominięto cmentarze całkowicie zniszczone, po których poza drzewostanem i krzewami nie zachowały się żadne ślady materialne. Nie uwzględniono także cmentarzy, które po 1945 roku przekształcono np. na parki, boiska sportowe, place zabaw, czy szkółki leśne.Do końca drugiej wojny światowej niemieccy ewangelicy, w porównaniu z liczbą katolików, stanowili zdecydowaną większość na omawianym terenie. Zakładali własne cmentarze wyznaniowe i gromadzili się wokół istniejących kościołów. Po wojnie Niemcy zostali przesiedleni za Odrę i Nysę, a w ich miejsce przyjechali Polacy, zmuszeni przez ówczesne władze państwowe do opuszczenia swoich domostw na Wschodzie. Polacy zaadoptowali poniemieckie kościoły do katolickiego kultu oraz zakładali własne miejsca pochówków. Z czasem pozostawione przez Niemców ich dawne cmentarze popadły w ruinę i zapomnienie?

Oceny czytelników

Ta publikacja nie ma jeszcze ocen.

Dodaj pierwszą recenzję “Cmentarze wyznaniowe do 1945 roku w granicach województwa lubuskiego. Tom VII”

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *