Oddawana do rąk czytelników książka jest historią tego aspektu wiejskiej codzienności i mentalności, który często umykał badaczom przeszłości. Sfera wiejskiego zdrowia, higieny, stosunku do ciała i choroby, a także zakres relacji mieszkańców wsi z pracownikami lokalnych izb porodowych i ośrodków zdrowia nie były dotąd przedmiotem bardziej szczegółowych historycznych dociekań. Rzadko też w analizach historii wiejskiego życia codziennego zwracano uwagę na to, jak mieszkańcy wsi radzili sobie z dotykającymi ich schorzeniami i chorobami oraz jak postrzegali osoby chorujące w ich otoczeniu i czy rodzaj choroby wpływał na relacje codzienne i status społeczny chorego. Wszystkie te wymienione problemy znajdują odzwierciedlenie w prezentowanej publikacji. Autorka, omawiając długi, bo ponad czterdziestoletni okres, zwraca jednocześnie uwagę na to, co w wiejskim postrzeganiu zdrowia i choroby ulegało zmianie, jakie było tempo dostrzeganych przeobrażeń i co je powodowało.
Książka Eweliny Szpak dotyka sfery wiejskiego zdrowia, higieny, stosunku do ciała i choroby. Opisuje także relacje jakie panowały między mieszkańcami wsi z pracownikami lokalnych izb porodowych i ośrodków zdrowia.
Dodaj pierwszą recenzję “Chory człowiek jest wtedy jak coś go boli. Społeczno-kulturowa historia zdrowia i choroby na wsi polskiej po 1945 r”