Trzecia i najnowsza książka Jespera Juula znacznie różni się od wcześniejszych: w przeciwieństwie do tamtych szczegółowych, skrupulatnych i systematycznych wykładów teorii gier wideo otrzymujemy teraz książkę lżejszą, bardziej atrakcyjną i przystępniejszą. U jej podstaw leżą zapewne nie mniej szczegółowe, skrupulatne i systematyczne studia, jednak tytuł nas nie okłamuje: to wysmakowany esej. Tym bardziej urzekający, że niby to zajmuje się grami wideo, a jednak w końcu stają się one, co najwyżej, pretekstem do refleksji na temat człowieka. Człowieka, który choć nie lubi przegrywać, wciąż od nowa wystawia się na ryzyko porażki.
Owszem, ten opis pasuje do gracza. Ale przecież stanowi też – a może: przede wszystkim – charakterystykę uniwersalnej ludzkiej kondycji. I to o niej jest ta książka.
Jesper Juul – (ur. 1970) wpływowy teoretyk i twórca gier, profesor The School of Design duńskiej akademii sztuk pięknych, pracował także w New York University, Massachusetts Institute of Technology i IT University of Copenhagen. Jest współredaktorem serii Playful Thinking wydawanej przez MIT Press.
Dodaj pierwszą recenzję “Sztuka przegrywania – esej o bólu, jaki wywołują gry wideo”