Misterium coniunctionis. Studium dzielenia i łączenia przeciwieństw psychicznych w alchemii

W obszernym dziele Carla Gustava Junga „Misterium coniunctionis” jest najważniejszą z jego późnych prac. Sam Jung dał kiedyś wyraz swojemu ubolewaniu, że psychologia głębi powodowana koniecznością wewnętrzną musi się zajmować tak wieloma dziedzinami kultury duchowej, iż nigdzie nie może nadać swym badaniom wymaganej ze względu na rzetelność naukową skończonej formy. W alchemii znalazł jednak Jung dziedzinę, w której warto było się pogrążyć bez reszty, albowiem tradycja alchemiczna umożliwiała mu powiązanie z obiektywnie istniejącym materiałem poznawczym przeżyć i wglądów zdobytych dzięki bezpośredniemu i osobistemu „zstąpieniu do nieświadomości”, tym samym zaś pozwalała na ich przedstawienie. W ten sposób Jung mógł też nawiązać do historycznych korzeni europejskiego rozwoju duchowego.