Koleś

„Nie znała myśli chłopaka na swój temat, ale była pewna, że są równie niepochlebne, co jej własne na jego temat. Głośno powiedziała:
– Cześć. Joanna.
– Kole… Znaczy Łukasz – zreflektował się szybko i mocno uścisnął jej dłoń, aż skrzywiła się lekko. – To kiedy zaczynamy? – Rzucił luzacko jakby chodziło o drobiazg.
Łukasz ocenił dziewczynę dość pozytywnie, choć na pewno nie była w jego typie. Wolał szczuplejsze, ładniejsze i mniej „po kościelnemu” ubrana, choć nic nie można było Joannie, bo skromna, niebieska sukienka doskonale pasowała do koloru jej oczu i białych balerinek.”