Groza i postgroza
Autorzy: Ksenia Olkusz , Barbara Szymczak-Maciejczyk
Wydawca: Ośrodek Badawczy Facta Ficta
Monografia Groza i postgroza, powstała pod wspólną redakcją Kseni Olkusz i Barbary Szymczak-Maciejczyk jest siódmym tomem serii "Perspektywy Ponowoczesności" i trzecim już - po Zombie w kulturze oraz Światach grozy - poświęconym studiom nad fantastyką grozy.
Monografia Groza i postgroza, powstała pod wspólną redakcją Kseni Olkusz i Barbary Szymczak-Maciejczyk jest siódmym tomem serii "Perspektywy Ponowoczesności" i trzecim już - po Zombie w kulturze oraz Światach grozy - poświęconym studiom nad fantastyką grozy. Rozdziałom polskich badaczy towarzyszą również po raz pierwszy w historii serii przekłady prac wybitnych światowych znawców problematyki: Gregory'ego Claeysa, Elany Gomel, Mathiasa Clasena oraz Leigh M. McLennon.
Współczesne narracje grozy (postgroza) stanowią obecnie niejednokrotnie nie tylko twory komplementarne wobec konwencji, lecz i będące polemiką z tradycją, sprzyjającą dyskusji z utartymi wzorcami, prowadzącą nieraz do odświeżenia skostniałych reguł kompozycyjnych. Dyskurs podobny sygnalizuje jednocześnie inicjację kolejnego etapu w obszarze tej estetyki, gdzie stały schemat uzupełniony zostaje o inspiracje kinematograficznej proweniencji. Dyskusja z konwencją polega tutaj często na manipulacji regułami obrazowania, odwołując się już nie tylko do obszarów wyobraźni, lecz również do pamięci wizualnej. Współczesne narracje grozy osadzone są mocno w estetyce transmedialnej i transfikcjonalnej, obszernej, acz możliwej do zdekodowania nawet bez doskonałej znajomości innych czy dawniejszych artefaktów kultury. Istotnym problemem związanym z badaniem i popularyzacją naukowej (i pozanaukowej) roli tego typu tekstów jest ich redukcja do określonego zestawu repetytywnych cech dystynktywnych i w efekcie sprowadzenie do roli niewyszukanej rozrywki, miast poszerzenia perspektywy oglądu poprzez przyjęcie do wiadomości oczywistego faktu, że ten obszar artystycznej działalności (rozmaitej proweniencji) stanowi przecież relewantny składnik kultury w ogóle, czego dowodzą liczne produkcje medialne odwołujące się do estetyki grozy. W polskim piśmiennictwie fachowym dobitnie świadczy o tej predylekcji niewielki tylko procent wartościowych, a przede wszystkim rzetelnych merytorycznie prac naukowych poświęconych tej problematyce, podobnie jak odsunięcie literatury grozy na margines estetyczny.
- z wprowadzenia Kseni Olkusz
Dodatkowe informacje
Komentarze i rencenzje
Brak ocen, komentarzy i recenzji.
Chcesz dodać komentarz lub ocenę?
Aby dodawać komentarze i oceny, musisz być zalogowany.