Uwięzieni. Pisarze a Trzecia Rzesza

W rozprawie-eseju Tomasz M. Korczyński szczegółowo przedstawił swą autorską teorię zwrotu inkorporacyjnego (TZI), lokując ją na szerokim tle socjologii literatury i jednego z jej założeń, mówiącym, że usytuowanie społeczno-kulturowe aktora działającego, jakim jest twórca, ma bezpośredni wpływ na jego twórczość, poszczególne dzieła, recepcję oraz prezentowany światopogląd; że wszystkie te czynniki są determinowane systemem kultury, do którego pisarz przynależy. Egzemplifikację koncepcji TZI stanowią biografie i twórczość Klausa Manna, Hansa Fallady, Thomasa Wolfe?a i Louisa-Ferdinanda Céline?a. Każdy z nich żył w latach 30. i 40. XX w. i był świadkiem aberracyjnych wydarzeń rozgrywających się w Trzeciej Rzeszy. Mann reprezentuje wielką emigrację intelektualistów okresu nazywanego przez autora drenażem niemieckiego rozumu, Fallada jest przedstawicielem intelektualistów, którzy zdecydowali się pozostać w totalitarnej Trzeciej Rzeszy i nadal trudnili się pisarstwem, przebywając niejako na wewnętrznej emigracji. Wolfe gościł kilkakrotnie w Niemczech i obserwował jako obcokrajowiec zmiany, jakie dokonywały się na terenach niemieckich; Louis-Ferdinand Céline, pisarz francuski, został z kolei uznany przez Francję za zdrajcę i kolaboranta i jako sympatyk rządów Vichy pozbawiony po wojnie obywatelstwa. Osobny podrozdział autor poświęcił twórczości Christophera Isherwooda, który w czasie, gdy Hitler zdobywał władzę, przebywał w Niemczech i precyzyjnie oddał w swoich dwóch powieściach atmosferę tamtych lat, atmosferę strachu, terroru i prześladowania kultur mniejszościowych przez ówczesną kulturę dominującą. Nieco miejsca poświęcił także Jerzemu Kosińskiemu, amerykańskiemu pisarzowi żydowskiego pochodzenia, który bodaj jako pierwszy zainicjował antypolską kampanię w USA, a fikcję literacką zaprezentował jako autobiograficzną kronikę polskiego antysemityzmu, mającego się masowo szerzyć w czasie okupacji nazistowskiej na ziemiach polskich.