Kolory życia

Kolorowe życie, nawet w szarej rzeczywistości, wydaje się czymś tak oczywistym, że można przejść obok niego obojętnie i w ogóle nie zauważyć, nie zwrócić najmniejszej uwagi. Nie powinno być jednak obojętne, gdy opowiada o nim, a właściwie przedstawia je, odkrywając dla innych (czytelników, widzów, słuchaczy), osoba niewidoma od urodzenia, a mimo to samodzielna w życiu i pracy, co więcej ? odnosząca sukcesy i najwyraźniej spełniona, mimo że jak Syzyf wciąż miała pod górkę.

Autorka sama tak przedstawia swoje niebagatelne dokonanie, z którego jest i ma prawo być dumna:
?Kolory życia to niekonwencjonalny projekt składający się z dwóch części, które są ze sobą spójne. Pierwsza to piosenki. W ich tekstach zawarte są osobiste przemyślenia na temat życia. Muzyka natomiast podkreśla walor emocjonalny. Druga część to dwanaście tekstów, w których opisuję, jaką drogę przebyłam, by stworzyć ten projekt. Nieprzypadkowo dobrałam autobiograficzne fakty. To one przeprowadziły mnie przez kręty labirynt życia i pokazały otwartą, nieograniczoną przestrzeń?.

Powstała kolorowa książka o życiu z gatunku, który Amerykanie określają: true story ? prawdziwa historia. Obowiązkowa pozycja dla kogoś, kto już od bardzo dawna lub całkiem niedawna lubi życie, albo dopiero chce je polubić. Zawiera przemyślenia o czasie, szczęściu, miłości, domu, pustce, wdzięczności, radości? Autorka na własnym przykładzie odkrywa, jak pozorne porażki można przekuć w sukces i niczym złoto lub inny cenny skarb wydobywać dobro z trudnych lekcji, jakich udziela życie.
Przesłanie książki wydaje się całkiem jasne: Nie wygrasz walki z czasem, ale twój los nie jest wykuty w skale. Przesłanie to działa jak balsam dla duszy sporządzony w procesie autoterapii przez osobę, która sama go potrzebowała i była tego w pełni świadoma ? dla tych, którzy też potrzebują, ale nie zawsze sobie to uświadamiają. Albo uświadamiają za późno.
Życie to najwspanialszy skarb jaki mogłam dostać. Wielki gąszcz tajemnic, morze refleksji, pozornie kołowy bieg wydarzeń. Bywa trudne, banalne, uduchowione, hulaszcze, czarne, białe, jednym słowem nieprzewidywalne.
Tak naprawdę ono po prostu jest. To w dużej mierze od nas zależy, jakie będzie miało barwy i co z nim zrobimy. Piszę tę książkę, bo kocham życie. Tworząc, poświęcam mu szczególną uwagę, gdyż myślę, że jest ono wyjątkowe i ciekawe. Pragnę podzielić się moimi spostrzeżeniami, moją historią oraz sposobami na szczęśliwe dni.
A ponieważ na zmiany nigdy nie jest za późno, po lekturze Kolorów życia i po wysłuchaniu dwunastu piosenek ? wystarczy zrobić pierwszy krok, od którego zaczyna się nawet najdalsza podróż.
Nie jestem psychoterapeutką, dlatego nie uzurpuję sobie prawa do brania czyjegoś życia w swoje ręce. Każdy powinien przeżyć je według własnego uznania, brać z niego to, co jest dla niego najlepsze. Zdaję sobie sprawę, że słowo ?dobre?, to pojęcie względne i choć kojarzy się zwykle pozytywnie, nie zawsze to, co dzieje się dla naszego najwyższego dobra musi być miłe.
Jestem osobą niewidomą od urodzenia, samodzielną w życiu i pracy. Chętnie podejmuję nowe wyzwania. Wiem, że życie to tylko chwila, więc ją chwytam. Działam w zgodzie ze sobą. Jestem zwykłym człowiekiem. Samorealizującą się kobietą.
Żadna przeczytana przeze mnie książka motywacyjna nie stała się przepisem na samouzdrowienie. Do zmiany sposobu myślenia w dużej mierze doprowadziły mnie pojawiające się podczas nieprzespanych nocy odkrywcze myśli. Nasze życiowe drogi z pewnością są zupełnie inne, ale mimo to zachęcam, by przyjrzeć się sytuacjom tu opisanym. Mogą one stać się inspiracją do stworzenia swojej prywatnej recepty na udane życie w zdrowiu, spełnieniu i harmonii.