Książka dzieli się na dwie części. Pierwsza ? Tradycje i współczesność ? pokazuje genezę, rozwój oraz współczesne ?sposoby istnienia? ewaluacji edukacyjnej w dwóch jej postaciach: jako praktyki nieodłącznie związanej z dziejami naszego gatunku oraz jako grupy nurtów, podejść i teorii istniejących w ramach dyscypliny akademickiej powstałej w latach 50. ubiegłego stulecia w Stanach Zjednoczonych. W ten sposób chcę zaprzeczyć obecnej w myśleniu wielu wpływowych osób w Polsce tezie, że ewaluacja jest kulturowo obcym, ?wziętym z kosmosu? bytem. Że nie istniała wcześniej i jeśli już musimy ją prowadzić (bo tak każe prawo), to ?trzeba ją wymyślić od nowa?. W tej części przedstawiam świadectwa, w których świetle takiej tezy da się bronić.
Drugiej części książki nadałem tytuł Słowa wytrychy, słowa klucze. Analizuję tu sześć kategorii: wartości, refleksję, dialog, podmioty sceny edukacyjnej, odpowiedzialność i jakość. Każdej z nich poświęcam osobny rozdział. O ich wyborze zadecydowały dwie kwestie. Pierwszą z nich jest fakt, że każda z tych kategorii odnosi się do fundamentalnych problemów podejmowanych w teorii i metodologii badań ewaluacyjnych. Jednocześnie ? z racji swojej ogólności ? traktowane są często jako aksjomaty niewymagające dalszych uzasadnień. Tymczasem ? jeśli się im przyjrzeć bliżej ? nawet jeżeli przyjmują status ukrytych przedzałożeń (por. Slife, Williams, 1995), to zawsze stanowią punkt odniesienia w zrozumieniu fenomenu bogactwa modeli, nurtów, podejść czy generacji ewaluacji.
Dodaj pierwszą recenzję “Ewaluacja edukacyjna. Interdyskursywne dialogi i konfrontacje”