Barcelońskie sny

Historia słynnego barcelońskiego domu mody.

Barcelona, rok 1917. Piękna Laia rozpoczyna staż w domu mody Santa Eulalia. Wkrótce wdaje się w romans z żonatym Ferranem, głównym projektantem i znanym uwodzicielem. Ferran i jego szwagier Andreu, właściciel firmy, budują potęgę na drodze wzlotów i upadków. Pragną stworzyć niepowtarzalną kolekcję, która rozsławi ich markę na pierwszym w mieście pokazie mody. Dla jednych wielka życiowa szansa, dla innych rodzinny obowiązek.
Santa Eulalia krzyżuje losy przedstawicieli wyższych sfer, burżuazji i robotników. Biedni walczą o przetrwanie, bogaci o zachowanie pozorów. Łączy ich życiowa pasja, z jaką kochają i cierpią.
Wkrótce w Hiszpanii wybuchnie wojna domowa, która dotyka na równi wszystkich.

Ferran zakochał się w niej, bo tracił głowę dla każdej napotkanej pięknej dziewczyny. Ale w Roser zakochał się w inny sposób, od razu umiał dostrzec, że dzięki niej w jego życiu pojawi się nowy stan: stabilizacja, a dokładnie tego składnika brakowało w przepisie na jego egzystencję, do tej pory aż nazbyt burzliwą, ze skłonnością do wykolejeń. Pobrali się w Sant Pau del Camp osiemnastego maja tysiąc dziewięćset dwudziestego pierwszego roku. Ferran miał dwadzieścia pięć, a Roser dwadzieścia jeden lat. I choć trudno było zaprzeczyć,
że Ferran zdobył pozycję w Santa Eulalii samodzielnie, dzięki własnemu talentowi, było równie oczywiste, że dopiero ten sakrament sprawił, że spełniły się jego marzenia o spowinowaceniu z jedną z najznakomitszych rodzin w mieście.[…] Jednak zanim nastał ten przepiękny majowy
poranek, w który odbył się ślub, miałomiejsce wiele zdrad, tajemnic i kłamstw.
I rozpacz.
Wielka rozpacz.

(fragment)