Mowa i rozwój a zaburzenia. Teoria i praktyka logopedyczna

Logopedia jest nauką interdyscyplinarną, w której spotykają się nie tylko różne dyscypliny wiedzy, ale różne metodologie i interpretacje . Nie wystarcza ich wyliczanie, jako elementów składowych, ale przede wszystkim staranie się o to, by było to zetknięcie się tych licznych dziedzin i metodologii w sposób harmonizujący różnorodnością, a nawet odmiennością. Mowa ? jej twórczy proces rozwoju, jest niebywale trudnym zjawiskiem dla mózgu człowieka, dlatego już od samego początku jego tworzenia, mogą krystalizować się różnego rodzaju patologie powstawania aktu mówionego. W dalszym toku rozwoju mowy, w tak rozumianej pragmalingwistyce istotne jest uwzględnianie tego, co zachodzi pomiędzy podmiotami mówiącymi i różnymi czynnikami należącymi do sytuacji mówienia takimi jak: role społeczne, cechy osobowościowe, akty woli, usposobienia ludzi wraz z ich emocjami i przeżyciami, ale również powstające wypowiedzi werbalne podmiotów mówiących realizowane w akcie mówienia. Perspektywa badawcza tego procesu powstaje zatem jako część lingwistyczno-komunikacyjna, która powinna być rozumiana przede wszystkim jako istota opisu systemu, tworzenia myśli i wypowiedzi, tak rozumianego procesu funkcji komunikacyjnych jako analizy kształtowania językowego, będącą formą porozumiewania się między ludźmi. Powstała książka posiada taki właśnie charakter. Ukazano w niej wybrane aspekty wiedzy logopedycznej, którą otrzymują studiujące osoby na tym kierunku studiów jakim jest logopedia czy neurologopedia.