Miejsca ekspozycji w przestrzeni publicznej miasta: IV generacja rozwoju

Niniejsza monografia ma na celu omówienie miejsc w przestrzeni publicznej pełniących rolę obszarów ekspozycji, a przedstawiona ich typologia ma pokazać ich specyfikę oraz potencjał wystawienniczy. Podstawę wytypowania miejskich obszarów ekspozycji stano­wiły analizy obiektów instytucjonalnych o takiej funkcji, które choć same w sobie nie sta­nowią tematu badań, są punktem odniesienia dla omawianych przestrzeni publicznych. Szczególnie istotne dla rozważań jest zagadnienie dostępności wystaw dla ich odbiorców oraz metod ich tworzenia. Dostępność jest uzależniona od miejsc. Inaczej jest w przypad­ku, gdy sztuka pojawia się w miejscach uznanych, widocznych oraz często odwiedzanych, a inaczej, jeśli pojawia się w miejscach potencjalnych, które zostały odnalezione właśnie dzięki podejmowanym działaniom twórczym.

Sztuka eksponowana na ulicy przestała być traktowana jako uboczny efekt działań artystycznych. Współcześnie nabrała znaczenia jako czynnik kształtujący nieznane lub niepopularne rejony miast, jednocześnie oddziałując na sferę społeczną. Stała się ele­mentem przeobrażającym miejską przestrzeń, na tyle istotnym, że konieczne staje się przewidywanie dla niej miejsca w tym obszarze.

Wnioski, stanowiące podsumowanie pracy, uwzględniają znaczenie działań ekspozycyjnych dla funkcjonowania i rozwoju miast. Mogą się one okazać przydatne w pracach projektowych architektów i planach urbanistów. Wiedza dotycząca wykorzystywania ekspozycji sztuki w celu rewitalizowa­nia zaniedbanych rejonów, kształtowania tożsamości, tworzenia identyfikacji wizualnej miasta oraz aktywizacji mieszkańców i twórców może pomóc ożywić zapomniane rejony. Natomiast w przypadku nowych obszarów miejskich ma szansę się stać istotnym elemen­tem wspierającym rozwój przestrzeni publicznych.