Dzienniki z dni zarazy

Zaraza wirusowa uparcie prowokuje postawienie pytania: „Kim jesteśmy?”.
O odpowiedź nie jest jednak łatwo. Nie wiemy. Konflikt symbolicznych znaczeń i związanych z nimi emocji, podobnie jak zaraza, od zawsze zanieczyszczają ludzkie relacje.

„Dzienniki z dni zarazy” śledzą meandry międzyludzkich przestrzeni, w których stajemy się jedynie tym, co można o nas opowiedzieć. Nie mamy jednak pewności co do tego, czy faktycznie jesteśmy autorami takiego opowiadania.
Autor w formie dziennika nakreśla własne oraz cudze losy, prowadząc czytelnika drogą zbudowaną z metafor przez kolejne dni pandemii. George Bastard – z perspektywy schematów naszej kultury, która identyfikuje człowieka, a przede wszystkim na podstawie jego zawodu, jest socjologiem (doktorat i habilitacja na Uniwersytecie Warszawskim).
Jednak wszelką, „zakończoną” tożsamość odczuwa on niemal klaustrofobicznie jako dotkliwe „więzienie”.
Chętnie zatem sięga również do innej formy wyrazu niż suchy i zracjonalizowany tekst naukowy po to, by wzbogacić refleksję o współczesnej kondycji człowieka o wymiar estetyczny i emocjonalny.
„George Bastard” jest pseudonimem użytym przede wszystkim w celu ochrony dóbr osobistych tych ludzi, których realne losy opisuje.