Świtezianka to jedna z ballad, która ukazała się w 1822 r., w tomie Poezji Adama Mickiewicza, który jest uznawany za manifest polskiego romantyzmu. Tytuł utworu nawiązuje do głównej bohaterki ballady-baśniowej istoty zwanej rusałką. Kształt artystyczny ballady wskazuje na jej synkretyzm, czyli łączenie różnych elementów epickich, lirycznych, a nawet dramatycznych (dialogi). O epickości wiersza świadczy postać narratora, zazwyczaj pierwszoosobowego. Narrator przyjmuje taktykę pozornej naiwności i niewiedzy – posługuje się ogólnikami, zadaje pytania, dziwi się światu, podkreślając swe emocje za pomocą szeregu wykrzykników i pytań: kto? co? W utworze bardzo istotną rolę odgrywa także przyroda, która jawi się jako obiekt poetyckiego przeżycia, jest zarazem niezwykła, ale też groźna, demoniczna i dynamiczna, tajemnicza i odrealniona.
Adam Mickiewicz (1798-1855) – urodził się 24 grudnia 1798 r. w Zaosiu koło Nowogródka. Wybitny poeta, romantyczny wieszcz, zwany często bardem słowiańskim” lub poetą przeobrażeń”. Obok Juliusza Słowackiego i Zygmunta Krasińskiego jest uznawany za największego poetę doby polskiego romantyzmu. Znakomity twórca dramatu romantycznego. Autor ballad, powieści poetyckich, dramatu Dziady, a przede wszystkim epopei narodowej Pan Tadeusz. Zmarł 26 listopada 1855 r. w Konstantynopolu, a w 1890 r. jego prochy zostały złożone w krypcie na Wawelu
Dodaj pierwszą recenzję “Świtezianka. Lektura z opracowaniem”