PACJENT „INNY” WYZWANIEM OPIEKI MEDYCZNEJ

W praktyce medycznej mamy do czynienia z różnymi pacjentami ? chorymi
psychicznie, niepełnosprawnymi ruchowo i intelektualnie, niewidomymi, niesłyszącymi,
z upośledzeniami genetycznymi, będącymi nosicielami wirusa HIV,
chorymi na AIDS, homoseksualistami, osobami starszymi, alkoholikami czy też
bezdomnymi, którzy często już za życia są traktowani jako nieobecni, usunięci
na margines, tak jakby nie żyli. Antoni Kępiński uważał, że wykluczenie ze świata
społecznego, śmierć społeczna równa się dla człowieka śmierci biologicznej.
Różne kultury, różne narody i różne społeczności mogą mieć odmienne wizje
zdrowia, choroby i śmierci, terapii i zachowań zdrowotnych, ale ? jak mówił
Leonardo da Vinci ? Doktorzy, którzy zajmują się chorymi, powinni koniecznie
zrozumieć, czym jest człowiek, czym jest życie i czym jest zdrowie, i w jaki sposób
równowaga i harmonia tych elementów je podtrzymuje.
Jednym z problemów, który w Polsce przez szereg lat nie był dostrzegany, stanowi
miejsce pacjenta odmiennego kulturowo w opiece medycznej, a obecnie, przy
różnorodności wyznaniowej i ze względu na znaczny napływ emigrantów z różnych 
krajów, staje się on ogromnym wyzwaniem dla pracowników ochrony zdrowia.