Obok bunkra I (tzw. ?czerwonego domku”), ?biały domek” utożsamiany jest jednoznacznie z początkami zagłady Żydów w Auschwitz. Na potrzeby masowych mordów Niemcy zaadaptowali na komorę gazową dom wysiedlonych ze wsi Brzezinka Polaków. Był on otynkowany i pomalowany na biało, stąd w gwarze obozowej nazywano go ?białym domkiem”.
Jednorazowo można było w nim uśmiercić do tysiąca ofiar. Działał od lipca 1942 do maja 1943 roku, ponownie został uruchomiony podczas zagłady węgierskich Żydów w połowie 1944 roku. W grudniu 1944 roku został zburzony, a baraki-rozbieralnie zostały zdemontowane. Zachowały się jedynie fundamenty bunkra II, które do dzisiaj można zobaczyć na terenie byłego obozu Birkenau. Opracowanie zawiera dokładny opis zarówno ?białego domku”, jak i jego otoczenia, m.in. dróg dojazdowych, baraków-rozbieralni przeznaczonych dla ofiar oraz stosów kremacyjnych. Ponadto każdemu fragmentowi opisu historycznego towarzyszą zdjęcia archiwalne i współczesne.
Dodaj pierwszą recenzję “Biały domek. Historia zagłady w Bunkrze II”